Parochie Onze Lieve Vrouwe van altijd durende Bijstand Naar het boek Genesis In het begin bouwden de mensen een kerk met een toren. Van hun eigen spaargeld hadden ze hem betaald. Ze waren trots op hun kerk. Ze gingen er bidden, trouwden er en werden er begraven. Dat was de eerste tijd. Maar na vele goede jaren veranderde dat, want hun kinderen gingen niet meer naar de kerk, alleen met Kerst zat hij nog vol. Dat was de tweede tijd. Toen zei de bisschop: “Dat gebouw staat daar maar, er gaat geen mens meer heen. Wat kost dat allemaal? Gooi die deur op slot en verkoop de boel” Dat deden ze. De derde tijd. En de koper zei: “Wat een mooi gebouw, het lijkt wel een paleis. Een kinderspeelpaleis maak ik ervan.” Dat was de vierde tijd. Boos dat ze waren, de bouwers van het eerste uur. 

Ze voerden actie, praatten met de bisschop en schreven in de krant, maar ze verloren hun kerk. Dat was de vijfde tijd. Het middenschip eruit, een familieschommel erin, zand op de vloer, een speelhoek met limonade. De kinderen, heel veel kinderen, hadden er jarenlang het grootste plezier. Dat was de beste tijd. Tot de kerk weer werd verkocht, aan Fontys deze keer. Die gooiden hem plat, tot verdriet van alle generaties, en tot de dag van vandaag ligt het terrein nog braak. De zevende tijd.

Klik op de foto om alle foto’s te bekijken

Prijzen:           11e algemeen